Ей, тағдырым, тұрқы – күз, тегі – көктем,

Мен өзіңді бақытқа теліп өткем.

Қарашаның қарындай қалбалақтап,

Алаулаған арманның көк күмбезі,

Қол созып ем, қайтейін, жеткізбеді.

Кереметтің барлығын місе тұтпай,

Қайран көңіл қайдағы жоқты іздеді.

Жаһұт әлем, жанды өртер жарығың-ай,

Жарығыңды аңсайды жаным ұдай.

Ей, Ұлы Жер!

Сен кішік болғаныңмен,

Төсіңдегі пенденің бәрі құдай.